Ένας πλούσιος Βούλγαρος στα 1900 άρχισε να χτίζει τη Βίλα Πετρίδη, στην οδό Αναγεννήσεως κοντά στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, όντας σίγουρος ότι η πόλη θα κατέληγε στα χέρια των Βουλγάρων. Τα ιστορικά γεγονότα τον διέψευσαν και η Θεσσαλονίκη παραδόθηκε στα χέρια των Ελλήνων. Έτσι η βίλα, που χτιζόταν ως τα 1910, αγοράστηκε τελικά στα 1917-18 από την οικογένεια Πετρίδη.

Το σπίτι είναι χτισμένο στην τότε περιοχή ‘’Μπεχτσινάρ’’ που μετά την απελευθέρωση ονομάστηκε Κήπος των Πριγκίπων προς τιμήν των παιδιών του Γεωργίου Α. Το σημείο ήταν καταπληκτικό καθώς είχε θέα στη θάλασσα ενώ πολλά κοσμικά μαγαζιά ήταν εκεί γύρω. Το κτίριο αποτελείται από υπόγειο, ισόγειο, όροφο και σοφίτα και έχει χαρακτηριστεί ‘’έργο τέχνης’’ αφού αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της Art Nouveau αρχιτεκτονικής.

Οι εκλεκτικιστικές αρχιτεκτονικές επιλογές που έγιναν για το κτίριο είχαν σαν στόχο να φαίνεται μεγαλόπρεπο, να δεπόζει στην περιοχή και να κάνει σαφή την βουλγαρική εθνικότητα του αρχικού κατόχου του. Αυτό φαίνεται από την επιλογή τοποθέτησης λεοντοκεφαλών στις γωνίες του κτιρίου, με σαφή αναφορά στα σύμβολα του Βουλγαρικού Έθνους, καθώς και από την ανάγλυφη σύνθεση στο τύμπανο της στέγης, πάνω από την κεντρική είσοδο του κτιρίου, τα ίχνη της οποίας αποκαλύφθηκαν κατά την διάρκεια των εργασιών συντήρησης. Η γυναικεία μορφή που πιθανότατα αναπαριστούνταν σ’αυτή τη σύνθεση ίσως συμβόλιζε τη Βουλγαρία η οποία στεφάνωνε ήρωες. Αυτή ίσως να είναι η αιτία που δικαιολογεί την καταστροφή της κατά την περίοδο της Δικτατορίας Μεταξά. Άλλωστε όπως έχει πει, σε συνέντευξή της για το parallaximag.gr , η κυρία Μαρίκα Ειρήνη Μουρελλού, το γένος Πετρίδη , που υπήρξε η γηραιότερη εν ζωή κάτοικος της βίλας, στόχος του Βούλγαρου ιδιοκτήτη ήταν να φέρει εκεί, για να μείνει, τον Μπορίς, γιο του βασιλιά Φερδινάνδου της Βουλγαρίας. Στην ίδια συνένετευξη αναφέρει επίσης, ότι είχε περάσει από το σπίτι η επιτροπή της Χούντας και είχε ζητήσει να αφαιρεθούν τα λιοντάρια που βρίσκονταν στην εξωτερική όψη του γιατί από εκεί θα περνούσε ο Παπαδόπουλος και δεν μπορούσε το σπίτι να έχει τα σήματα της βουλγάρικης δυναστείας.  

Το κτίριο ανήκε στην οικογένεια Πετρίδη ως το 1969. Στην πορεία χρησιμοποιήθηκε ως γραφείο Μεταφορών και αποθήκη υλικών. Για πολλά χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένο και αποτελούσε καταφύγιο αστέγων. Τελικά, αφού κρίθηκε διατηρητέο, περιήλθε στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Οι εργασίες αποκατάστασής του ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο του 2013, και ο χώρος παραδόθηκε στο κοινό τον Ιανουάριο του 2014 για τη στέγαση έκθεσης των "49ων Δημητρίων" .