Από το 1890 και μετά κάτοικοι της Θεσσαλονίκης άρχισαν να εγκαθίστανται έξω από τα νοτοανατολικά τείχη της πόλης στο Χαμηδιέ όπως ήταν το επίσημο όνομα της νέας συνοικίας. Η συνοικία των ‘’Εξοχών’’ ή των ‘’Πύργων’’ απλωνόταν ανατολικά της πόλης,  από το Λευκό ως το Ντεπώ κατά μήκος της ανατολικής παραλίας και της παράλληλης οδού Βασιλίσσης Όλγας. Κύριος οδικός άξονας της περιοχής ήταν η ‘’Οδός Εξοχών’’,  η σημερινή  λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας.

Η ανθρωπογεωγραφία της Θεσσαλονίκης κατά τα τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα 

Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν πολλά νεοκλασικά, παλαιά αρχοντικά κτίρια, το καθένα με τη δική του ιδιαίτερη αίγλη και ιστορία. Το «άσχημο» είναι ότι μερικά από αυτά δεν συντηρούνται και παραμένουν σε άθλια κατάσταση για διάφορους λόγους. Ένα σπίτι όμως παραμένει σε κακή κατάσταση, μισογκεμισμένο θα λέγαμε διότι όπως ισχυρίζονται είναι …στοιχειωμένο! Ο λόγος για το νεοκλασικό κτίριο  που βρίσκεται στην γωνία της οδού Β. Όλγας και Μ. Ψελλού

Ο εκλεκτικισμός έχει σαν στόχο για κάθε τύπο κτιρίου να ‘’εκλέγεται’’ και ένας συγκεκριμένος ιστορικός ρυθμός ώστε να είναι φανερή η λειτουργία αυτού του κτιρίου από την εξωτερική του εμφάνιση. Πχ σύμφωνα με τον  ευρωπαϊκό εκλεκτικισμό, ο κλασικός ρυθμός  ήταν κατάλληλος για τράπεζες, ο γοτθικός ή ο ρωμανικός για εκκλησίες κοκ. Επίσεις, στον εκλεκτικισμό πολλοί διαφορετικοί ιστορικοί ρυθμοί μπορούν να συνυπάρχουν σ’ένα ενιαίο σύστημα με ιδιαίτερη συμβολική αξία.

Γεννηθείς στη Φούρκα Χαλκιδικής, αλλά με καταγωγή από την Έδεσσα, ο Ξενοφών Παιονίδης σπούδασε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. Μόνιμα εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1892 και συνεργάστηκε με την ελληνική κοινότητα της πόλης σχεδόν αποκλειστικά προβάλλοντας την ελληνική παράδοση στην τουρκοκρατούμενη πόλη.